Er waren eens twee toffe gasten: Frissen & Kalen.
Frissen is een echte atleet. Hij probeerde Kalen al jaren te doen meelopen, maar Kalen durfde niet. Hij was bang dat het verschil te groot zou zijn. Hij dobberde liever verder op de gemakkelijke, brede, trage rivier. Doelloos, met af en toe een pintje te veel, genoot hij van het leven.
Toen begon Anita ook te lopen. Kalen probeerde haar nog te volgen, maar toen hij het doorhad was ze al te ver weg. Hij haalde haar niet meer bij.
Gelukkig is Frissen een goede Coach, hij gaf Kalen looptips. Kalen begon verder en sneller te lopen. Hij zette de achtervolging in en gooide de drank overboord. Helaas liep hij op de verkeerde baan en in de verkeerde richting.
Tijdens zijn lange loopsessies had Kalen tijd genoeg om na te denken. Beetje bij beetje kreeg hij een beter zicht op de kaart. Hij zag waar hij afslagen had gemist en hij snapte hoe het kwam dat ze de weg en elkaar waren kwijt geraakt.
Af en toe belandde Kalen op een hoge bergtop en had hij een prachtig uitzicht. Heel in de verte zag hij soms Anita lopen en hij zag dat ze er gelukkig uitzag.
Kalen dacht bij zichzelf: "Is dat niet het toppunt van iemand graag zien? Blij zijn dat ze gelukkig is, ook al is dat niet met jou?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten